Το ταλέντο της την οδηγεί στις ρίζες της πρώιμης παιδικής της ηλικίας, όταν η Ελληνίδα δημιουργός ήταν 8 χρονών και ξεκινούσε την ενασχόληση με την κλασσική μουσική. Αυτή η ενασχόληση 'βλάστησε' όταν σαν έφηβη και γοητευμένη από την ηλεκτρονική μουσική ξεκίνησε το DJing και έγινε σύντομα μία χαρακτηριστική φιγούρα των trendy clubs και bars της νυχτερινής Αθήνας. Γοητευμένη από τους σύγχρονους ήχους, επέκτεινε την καλλιτεχνική της δημιουργία στο Παρίσι όπου και μετακόμισε το 2001. Στο πρώτο της single, που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 2003, 'διεκδίκησε' έναν deep και progressive house, αλλά ακόμα έκρυβε τον εαυτό της πίσω από το ψευδώνυμο ODD. Λίγο αργότερα άρχισε να 'αποκαλύπτεται' αργά και προσεκτικά, αναζητώντας μία 'καλλιτεχνική' οικογένεια, που τελικά βρήκε στο label F-Com (του θρυλικού Laurent Garnier), όπου και συνεργάστηκε ως live keyboard programmer με τον Jay Alansky (aka A Reminiscent Drive) και σαν τραγουδίστρια σε ένα κομμάτι (το 'TV Dinner') του Avril που έγινε ο καλλιτεχνικός soulmate της. Εικονική φωνή στο τραγούδι 'Budapest' του 2005, ένα cult disco-punk κομμάτι της Γαλλικής μπάντας Poni Hoax, η Olga Kouklaki κάνει DJing σε clubs όπως τα Le Pulp και La Mezzanine de l'Alcazar και παίζει keyboards για τους Nouvelle Vague και τους Bang Bang. Κατάπληκτος από την έκταση του ταλέντου της, ο παραγωγός των Nouvelle Vague Marc Collin γίνεται ο Πυγμαλίων της. Με την βοήθειά του, η Olga απλώνει τα μουσικά της 'φτερά' συνθέτοντας το 'Getalife', το πρώτο της άλμπουμ. Το ομώνυμο κομμάτι περιείχε remixes από τους Black Strobe (Arnaud Rebotini) και Volga Select και κυκλοφόρησε σε maxi single από το label Perfect Kiss (και σε διανομή της PIAS), που κυκλοφόρησε και το ντεμπούτο άλμπουμ της το 2008. Επευφημήθηκε από το Les Inrockuptibles ως 'η Πυθία μίας electronica τόσο μαγικής όσο και ατονικής', η μουσική της χαρακτηρίστηκε ως 'dark pop electronica που βαδίζει στα χνάρια της Chloe και της Jennifer Cardini'. Η Olga σαγηνεύει και επιβάλει μία 'βαθιά και σκοτεινή φωνή' πίσω από την οποία τα media έκπληκτα ανακαλύπτουν μία 'κουκλίτσα' (ταυτόσημη με το επίθετό της), ντροπαλή και χαρούμενη. Η 'κουκλίτσα' μεγάλωσε. Το 'I U Need' είναι ένα άλμπουμ σκοτεινής λαμπρότητας που αντηχεί σε μία pop ζωηρότητα. Το άλμπουμ είναι πιο οπτικό, πιο προσβάσιμο και σίγουρα ελκυστικό. Ο David Lynch είναι μία αναφορά 'κλειδί' για την Olga, ωστόσο ακόμα στοιχειώνει αυτό το σχεδόν post-punk road trip, το οποίο είναι σαγηνευτικό από την μία, στο 'Sweetheart' όπου η Melanie Pain (Nouvelle Vague) ειρωνεύεται τα στερεότυπα της θηλυκότητας, κινηματογραφικό από την άλλη, με τις αλα western κιθάρες στο instrumental track 'Jukebox', και υπνωτικό ενίοτε, με τα μαγευτικά ηλεκτρονικά κύματα και φωνές από την Liset Alea (Nouvelle Vague) στο 'Hollow Lives' και τον Tim Keegan στο 'Who Are You'. Το 'I U Need' ξεχειλίζει από επιθυμία και είναι ικανό να σας αποπλανήσει. Σίγουρα όμως καθιερώνει την Olga ως την electro 'σειρήνα' της Μεσογείου.
